Tips bij het schrijven van een goede leeswijzer om je lezers effectief door je scriptie te laten lezen

Vaak zijn scripties omvangrijke documenten met veel hoofdstukken en bijlagen. Juist dan is het belangrijk om de lezer van je scriptie te helpen in de structuur en opzet van je document. Hier komt de leeswijzer om de hoek kijken. De leeswijzer is bedoeld om de lezer van je scriptie te helpen bij het begrijpen van de structuur en opzet van je document. Wij geven je dan ook graag praktische tips om een effectieve leeswijzer op te stellen.

Waar zet je de leeswijzer in je scriptie?

Vaak schrijf je een inleiding voor je scriptie, en dat is ook de beste plek om de leeswijzer toe te voegen. Een inleiding is niet altijd een verplicht onderdeel. Wij adviseren wel altijd om een inleiding te schrijven, omdat je hierin de lezer helpt met het begrijpen van je onderwerp voordat deze de diepte in duikt van alle literatuur en je onderzoeksmethode. De leeswijzer plaats je aan het einde van de inleiding. In je leeswijzer geef je een overzicht van de hoofdstukken van je scriptie en in welk hoofdstuk de lezer welke informatie kan vinden.

Een voorbeeld van een leeswijzer

Een leeswijzer kan er als volgt uit zien:

In hoofdstuk 2 vindt u het theoretisch kader. Dit hoofdstuk beschrijft welke literatuur en bronnen zijn geraadpleegd en gebruikt gedurende het onderzoek. In hoofdstuk 3 staat de methodologie met een beschrijving van de onderzoeksmethoden die zijn gebruikt, inclusief gegevensverzamelingstechnieken, steekproefpopulatie en data-analysemethoden. In hoofdstuk 4 staan de resultaten. Hierin worden de bevindingen van het onderzoek gepresenteerd aan de hand van grafieken en tabellen. Hoofdstuk 5 treft u de discussie aan waarbij dieper wordt ingegaan op de resultaten en hoe deze verband houden met de theorie die is toegepast. In hoofdstuk 6 staat de conclusie. Dit hoofdstuk vat de belangrijkste bevindingen samen, beantwoordt de onderzoeksvragen en benadrukt de praktische implicaties van het onderzoek. In de bijlagen vindt u alle aanvullende informatie, zoals enquêteformulieren, interviewtranscripties en andere ondersteunende documenten. Een lijst met alle geraadpleegde bronnen en citaties volgens de APA-stijl kunt u vinden in de literatuurlijst.

Tips voor het schrijven van een goede leeswijzer

Hieronder geven we je nog een aantal tips om je te helpen bij het opstellen van een goede leeswijzer:

• Houd het beknopt: Een leeswijzer moet niet te lang zijn. Het moet een kort en beknopt overzicht bieden van de structuur van je scriptie. Probeer de informatie zo helder en bondig mogelijk te presenteren.
• Gebruik duidelijke taal: Vermijd jargon en complexe taal in de leeswijzer. Zorg ervoor dat de lezer de informatie gemakkelijk kan begrijpen. Als je technische termen of afkortingen gebruikt, leg deze dan uit.
• Wees consistent: Als hoofdstuk 2 het theoretisch kader is, noem dit dan ook zo in je leeswijzer.
• Leg de functie van elk hoofdstuk uit: Geef voor elk hoofdstuk in de leeswijzer een beknopte uitleg van wat de lezer kan verwachten.
• Verwijs naar bijlagen: Als je bijlagen of appendices hebt toegevoegd aan je scriptie, vermeld dan in de leeswijzer waar de lezer deze kan vinden en waarom ze relevant zijn voor het begrijpen van je onderzoek.
• Geef indien nodig leesinstructies: Als je wilt dat de lezer bepaalde hoofdstukken of secties in een specifieke volgorde leest, geef deze leesinstructies dan ook mee in de leeswijzer.
• Verwijs naar de literatuurlijst (of bronnenlijst): In de leeswijzer kun je aangeven dat er een literatuurlijst is opgenomen in je scriptie en welke stijlgids je hebt gevolgd voor je citaties en bronvermeldingen.

Is het toevoegen van een leeswijzer verplicht in een scriptie?

Het toevoegen van een leeswijzer is meestal niet verplicht in een scriptie. Wij adviseren wel om deze op te nemen, zeker als je een behoorlijk omvangrijk document hebt met veel hoofdstukken en bijlagen. Een leeswijzer maakt je document overzichtelijker en toegankelijker. Hierdoor kan je lezer efficiënter door je scriptie scrollen en sneller de informatie vinden die deze nodig heeft.